მე ვარ თბილისის №167 სკოლის მოსწავლე, რომელსაც ყოველთვის აინტერესებს ისეთი სივრცეების შექმნა, სადაც ახალგაზრდებს ერთმანეთისგან სწავლა, საკუთარი იდეების გაზიარება და ახალი შესაძლებლობების აღმოჩენა შეუძლიათ. ამ სურვილმა მიმიყვანა მასში, რომ თვითონ ჩამომეყალიბებინა აქტიური გარემო, სადაც მოზარდები თავისუფლად საუბრობენ, ფიქრობენ და ვითარდებიან.

ინგლისურენოვანი დისკუსიისა და საუბრების კლუბების შექმნით შევძელი ახალგაზრდებისთვის ისეთი ადგილი შემემოქმედებინა, სადაც ენის სწავლა მხოლოდ გაკვეთილი კი არა, გამოცდილებაა — კომუნიკაცია, თვითგამოხატვა და ერთმანეთთან დაკავშირება. კლუბებში ვიწვევდი სპიკერებს სხვადასხვა ქვეყნიდან, ვაწყობდი თემატურ შეხვედრებს და ვხედავდი, როგორ იზრდებოდნენ მონაწილეები ყოველ შეხვედრაზე.

საერთაშორისო საზაფხულო სკოლის ორგანიზება ჩემთვის განსაკუთრებით მნიშვნელოვანი ნაბიჯი იყო. ეს პროექტი ერთგვარ პლატფორმად იქცა, სადაც ახალგაზრდები სხვადასხვა კულტურის წარმოდგენილ ადამიანებთან ურთიერთობდნენ და გლობალურ გამოცდილებას იგებდნენ. მე ვაგებდი პროგრამის სტრუქტურას, ვუკავშირდებოდი უცხოელ მენტორებს და ვზრუნავდი როგორც შინაარსზე, ისე ლოჯისტიკაზე.

სკოლის ფარგლებს გარეთ ჩემთვის მნიშვნელოვანად რჩება იმგვარი საზოგადოების შექმნა, სადაც ახალგაზრდები ერთმანეთისგან სწავლობენ და ერთმანეთის წინსვლას მხარს უჭერენ. სწორედ ამ მიზნით ჩამოვაყალიბე მოხალისეთა კლუბი და შემდგომ ასევე შევუერთდი მენტორების ჯგუფს, სადაც ვეხმარები მოზარდებს საკუთარი იდეების განვითარებაში და პირველ ნაბიჯებში პროექტების შექმნისკენ.

საზოგადოების წინაშე პასუხისმგებლობას ძალიან ვგრძნობ, ამიტომ ვაქტიურობ სოციალურ და ეკოლოგიურ ღონისძიებებში — ვსტუმრობ ბავშვთა, შშმ პირთა და ხანდაზმულთა დღის ცენტრებს, ვაწყობ გარემოსდაცვით აქციებს და ვცდილობ, რომ თითოეულ ჩემს ჩართულობას რეალური სარგებელი ჰქონდეს ადამიანებისთვისაც და გარემოსთვისაც.

ამ ყველაფერს ერთი საერთო ხაზს აერთიანებს: მინდა ჩემი გამოცდილება სხვებს გავუზიარო და ერთად შევქმნათ სივრცეები, სადაც განვითარება ყველასთვის ხელმისაწვდომი და რეალური ხდება.